Een koude ochtend gisteren in Leuven. De mensen die we tegenkwamen op weg naar De Smidse waren goed ingeduffeld; hun gezichten verscholen achter een wollen kap of een dikke muts en sjaal. Maar goed ook, want tussen de gebouwen van het vroegere industrieterrein aan de vaart, was de vrieskou en de gure, ijskoude wind pas echt voelbaar. Het was dan ook de koudste 18 maart sinds mensenheugenis naar’t schijnt. En toegegeven, ons humeur was met de temperatuur aan het meegaan door het lange zoeken naar een parkeerplekje, om dan te ontdekken dat er een parking voor de zaak was. Grmbl. Maar gelukkig viel dat gevoel meteen weg, toen we binnen kwamen bij De Smidse.