Verhalenfestival De Merode in Schaffen

Er was eens een rustig dorpje, op een steenworp van een middeleeuwse stad. In de stad was het een druk weg-en-weer-geloop. Over land en water werden goederen aangevoerd, textiel moest worden gemaakt in de hal, bier gebrouwen in de brouwerijen, een nachtwachter controleerde er de straatlampen en de nachtrust. Maar in het dorp was het schijnbaar allemaal peis en vree. Velden met schapen en graangewassen, een molen in de verte, een kerkje in het midden zoals dat hoort. Alleen op die ene winteravond in februari, het eerste kwartier van de maan aan de lucht, doken er enkele figuren op in het avondlicht.

Ze verzamelden aan het koffiesalon, even verder aan het dorpsplein. Je weet wel, dat gezellige cafeetje, waar je precies binnenkomt in een woonkamer uit de tijd van toen. De kleindochter van Mathilde houdt dat open. Daar stonden ze dan allemaal aan de deur, met hun dikke winterjassen en hun potskes en sjallekes aan. Er kwam toen een vrouw buiten bij Mathilde. Ze stak een rode lantaarn in de lucht en ze volgden haar allemaal naar de Sinkel, de schuur achter ’t kapelleke in den draai van de Pater Daemsstraat. Daar gingen ze allemaal zitten en werden verhalen verteld bij kaarslicht. Het hoge dak van de schuur moest hier en daar de verbazing van het gezelschap opvangen, want zo hadden ze nog nooit over de prinses en de dwergen uit het bos horen vertellen. En ook niet over de koningin met haar spiegel, die ze altijd als een jaloese trees hadden aanzien.

Het groepje trok verder naar de molen, en na zich kort verwarmd te hebben aan jenever en chocomelk, trokken ze de trap op naar de eerste ruimte, achter het witte hekje. Daar werd het verhaal van de dochter van de molenaar indertijd, ocharm ’t kind, eens uit de doeken gedaan. Veel chance heeft ze niet gehad, die vrouw. En toch, ondanks het feit dat den Duvel er zelf weer voor veel tussen zat, is het toch nog goed gekomen. E’ plumke voor de liefde, die gelukkig sterker was dan listigheid, hebzucht en bedrog.

Van aan de molen trokken ze dan weer de nacht in, belicht door de rode lantaarn. Iedereen had het toen zo door en door koud gekregen, dat ze vroegen of ze bij Mathilleke niet nog efkes terug binnen mochten voor een koffietje en een koekske. ‘T was rap geregeld, want alles stond al klaar. En terwijl ze opwarmden van de vrieslucht buiten, kregen ze er nog een paar verhalen bovenop. Nooit geweten dat ons Mathilde een prinses was geweest met een prins en al, en dat het de vos was die haar leven nog heeft gered. Zo zie je maar, ’t is niet altijd de vos die streken heeft zenne, maar knappe boselven daarentegen, daar zou ik toch bij uit de buurt blijven als ik u was. U weze ter bij deze twieje wa’rd…

Ze sloten de avond niet af op café, maar in de dorpskerk. Er werd gezongen en verteld over een boer van een paar dorpen verder, die op ’t nipperke ontsnapte aan den Duvel. Ja, daar had ge’m weer. Nog een chance dat die boer getrouwd was met een slim boerinneke. En over het beest dat hier ’s nachts wel eens rondsluipt. Het lijkt een beetje op die Naya, die hier e bikke verder langs de velden loopt, maar toch nog net iets anders. We hebben in ieder geval goed over onze schouders gekeken toen we terug naar huis gingen. Ge wet ma’r noewet…


Dit was mijn relaas van het Verhalenfestival De Merode, op vrijdagavond 23 februari in Schaffen bij Diest, met vertellers Thomas Goyvaerts, Kristien Nys, An Hamers en Lennaert Maes. Zelf nog een editie meepikken? Klik hier voor de folder van dit jaar, en vind je toch geen plaats, laat dan zeker iets weten aan de cultuurdienst van Stad Diest, want zij organiseren misschien nog wel een extra editie bij voldoende interesse. Dat laatste kan geen probleem zijn, toch?

2 Comments

  1. mademoiselle fresita

    Superverslag Dorien, leuk geschreven! Fijn dat je het mooi vond, ik vond het ook heerlijk om te doen. Ik deel straks je bericht op mijn facebook als je dat goed vindt. Fijn dat je ook foto’s gemaakt hebt, zou je ’t misschien zien zitten er een paar door te sturen naar mij? xx

    • Dorien

      Tuurlijk, graag. :) Ik stuur je dadelijk mijn foto’s door. Het was een hele leuke avond! Ik hoop dat er misschien nog een editie komt in de zomer. Dat zou ook heel mooi zijn denk ik, en minder koud. :D

Comments are closed.